नमस्कार मित्रांनो,

देव कोणाचेही पाप माफ करत नाही, असे धर्मग्रंथात लिहिलेले आहे. पण जर कोणी मनापासून माफी मागितली आणि भविष्यात ती चूक पुन्हा न करण्याचे वचन दिले आणि ती पूर्णही केली तर त्याला माफी मिळते. तरीही बलात्कार, खून यासारख्या पापांची शिक्षा माणसाला तशीच असते. माणसाची जगाच्या नियमातून सुटका झाली किंवा त्याची शिक्षा कमी झाली तरी निसर्गाचा नियम त्याला सोडत नाही.

त्यामुळे मानवी जीवन ही कृतीं कर्माच्या जडणघडण आहे. तुम्ही कोणतीही कर्म कराल, त्याच फळ तुम्हाला मिळेल. मानवी योनीत जन्मलेल्या आत्म्याच्या कृतींना पाप आणि पुण्य या श्रेणीत ठेवले आहे. ज्या कृत्यामुळे एखाद्याचे नुकसान होते त्यांना पापकर्म म्हणतात आणि इतरांच्या मदतीसाठी केलेल्या कृत्यांना पुण्य कर्म म्हणतात अनेक वेळा माणसाकडून काही चुका होतात, ज्यासाठी त्याला देवाकडून क्षमा मिळते,

पण कधी कधी अशा चुकाही होतात ज्या माफीच्या लायक नसतात. जाणून घ्या कोणत्या कृतींना देव कधीही माफ करत नाही. त्यामुळे शिवपुराणानुसार, या काही कर्म अक्षम्य सांगितली आहेत. कारण पाप आणि पुण्य कर्माचे हिंदू धर्मग्रंथामध्ये मोठ्या तपशीलाने वर्णन केले आहे. त्याचप्रमाणे शिवपुराणात काही कामे सांगितली आहेत जी भगवान भोलेनाथांना अजिबात आवडत नाहीत.

जर एखाद्या व्यक्तीने ही पापी कृत्ये केली तर तो स्वतः भगवान शिवाचा कोप होतो आणि तो कधीही आनंदी जीवन जगू शकत नाही. या कृत्याबद्दल तुम्हालाही माहिती असायला हवी, अनवधानाने झालेल्या चुकांना कधी कधी अक्षम्य अपराध म्हणतात. त्यामुळे आ त्मा अलिप्त आणि निराकार आहे. आणि त्यात कर्ताही नाही. याने काही केले नाही.

एक माणूस रात्री आपल्या पत्नीसोबत झोपलेला असतो आणि झोपेत असताना स्वप्न पडतो की त्याने गुन्हा केला आहे आणि त्याला 7 वर्षांची शिक्षा झाली आहे. खूप दुःखाच्या आतच त्याने स्वप्नात 3 वर्षे काढली आहेत आणि 4 वर्षांची शिक्षा बाकी आहे, तेव्हाच त्याचे डोळे उघडतात, त्याला कळते आणि त्याला समजते की तो स्वप्न पाहत होता.

त्याला उर्वरित 4 वर्षांची शिक्षा भोगावी लागेल का? नाही. पुन्हा स्वप्नात प्रवेश करणार नाही. त्याचप्रमाणे जेव्हा आपल्याला ज्ञान होते तेव्हा आपणही जगातून मुक्त होऊ. आम्ही रहदारीने ओले जाऊ. हा सर्व पापांचा आणि पुण्यांचा किंवा ज्ञानाच्या अग्नीत ज-ळण्याचा शेवट आहे.
असो, ज्ञान होताच सर्व पापे ज्ञानाच्या अग्नीत ज ळू न जातात.

पाहिले तर आत्मा अलिप्त आणि निराकार आहे आणि त्यात कर्ताही नाही. याने काही केले नाही. एक माणूस रात्री आपल्या पत्नीसोबत झोपलेला असतो आणि झोपेत असताना स्वप्न पडतो की त्याने गुन्हा केला आहे आणि त्याला 7 वर्षांची शिक्षा झाली आहे. खूप दुःखाच्या आतच त्याने स्वप्नात 3 वर्षे काढली आहेत आणि 4 वर्षांची शिक्षा बाकी आहे, तेव्हाच त्याचे डोळे उघडतात,

त्याला कळते आणि त्याला समजते की तो स्वप्न पाहत होता. त्याला उर्वरित 4 वर्षांची शिक्षा भोगावी लागेल का? नाही. पुन्हा स्वप्नात प्रवेश करणार नाही. त्याचप्रमाणे जेव्हा आपल्याला ज्ञान होते तेव्हा आपणही जगातून मुक्त होऊ. आम्ही रहदारीने ओले जाऊ. हा सर्व पापांचा आणि पुण्यांचा किंवा ज्ञानाच्या अग्नीत जळण्याचा शेवट आहे.

हे मानवी जीवन आहे. जगात सर्व माता-पिता, कुटुंब, शिक्षक, समाज आणि धर्म पाप-पुण्य यातील खोटा भेद स्वर्ग-नरकाच्या जीवनाबद्दल कथा-साहित्यातून सांगत असतात. प्रत्येकजण आपापले काम करत राहतो. असो, शेवटी आपल्या हातून किती पाप झाले आहे ते सर्वाना माहीत आहे.